صفیآباد از شهرهای استان استان خراسان شمالی و مرکز بخش بام و صفیآباد از توابع شهرستان اسفراین است و در سال ۱۳۸۵، تعداد ۳٫۲۴۰ نفر جمعیت داشتهاست.
شهر صفی آباد مرکز بخش بام صفی آباد (شهرستان اسفراین )در ۶۵ کیلومتری جنوب شرق شهر اسفراین بین ۳۹ ۵۷ تا ۰۶ ۵۸ طول جغرافیای و ۳۵ ۳۶ تا ۵۵ ۳۶ عرض جغرافیای قرار گرفتهاست. این شهر از شمال به دهستان بام از شرق دهستان دره یام (سبزوار) از جنوب به دهستانهای رباط جز و حکم اباد و از غرب به دهستان آذری محدود میگردد.
در زمانهای قدیم قبل از نادرشاه نام اصلی آن راونیز بوده در قرن پنجم هجری که همزمان با روی کار آمدن سلجوقیان درایران میباشد عبدالغافر فارسی که یکی از مورخین مشهور این دورهاست او در کتاب «السیاق» از راونیر نام میبرد که از قرای ارغیان میباشد.که آثار آن امروزه در یک کیلومتری شمال شهر کنونی به صورت یک مجموعهای از نوروز تپه و رباط راونیزومحوطه سنگو باقیماندهاست. تاریخ صفی آباد فعلی بیشتر به دوره نادرشاه و پس از آن بر میگردد این دهستان که امروزه به شهر مبدل گشته به سال ۱۱۴۰–۱۱۴۵ هجری به دست صفی خان بغایری احداث شد در دوره قاجاریه در زمان محمد خان قاجار در سال ۱۲۱۱حاکم آن لطفعلی خان بغایری بود پس از او در سال ۱۲۱۵حکمت صفی آباد به لطفعلی خان بغایری رسید. صفی آباد در دوره قاجاریه درحدود ۵۰۰ خانوار بوده که نژاد آنها از ترکان بغایری از تیره گرایلی میباشند.
کاروانسرای راونیز بنای سنگی مشهور به کاروانسرای راونیز در یک کیلومتری شمال شهر صفی آباد در شهرستان اسفراین در خراسان شمالی قرار دارد و مربوط به دورۀ تیموریان است. آثار باقیمانده از کاروانسرای راونیز بیانگر این است که کاروانسرا دو دروازه در ضلع شمالی و جنوبی داشته و مساحتی حدود ۲۵۰۰ متر مربع را شامل بوده