منطقه نمونه ایوب نبی

عید سعید فطر در ایوب نبی

خواص درمانی اب گرم ایوب

از گل و لای چشمه‌ آبگرم برای درمان برخی بیماریها، مانند درد مفاصل، عرق النّسا (سیاتیک)، نقرس، کوفتگی ماهیچه‌ها یا بیماریهای پوستی زخمهای جرب و گری استفاده می نمایند . خواص درمانی آن عبارتند از درمان بیماریهای کلیه، دستگاه تغذیه ای و کبد، بافتها و مجاری ادراری. در واقع مصرف داخلی این نوع آبها باعث افزایش ادرار و دفع مواد گوناگون از راه دستگاه ادراری می شود . پایین بودن میزان املاح موجود در آب، باعث قدرت دفع بیشتر مواد زائد بدن می شود. از طرف دیگر جذب این آبها در دستگاه گوارش زیاد است و حرکات دودی روده ها را کم می کند. همچنین باعث تورم آرام بافت ها می شود و اثر داخلی آن موجب تعویض آب درون سلولی و درنتیجه دفع مواد سمی است. مصرف این آبها را به بیمارانی که از بیماریهای سنگهای مجاری ادرار، افزایش مواد ازته ، نقرس، دردمفاصل، حالات تشنجی، چاقی و تورم کبد، رنج می برند توصیه می کنند.

ترکیبات شیمیایی آبگرم ایوب پیغمبر گیفان بر حسب PPm

Ca	k	Na	Li	Co3	Hco3	So4	Cl	Ph
144	5	17	0.3	9	163	302	----	7.21

B	Si	As	Fe	Mg
0.433	47.5	1040	0.4	27

شهر بجنورد در مسیر تاریخ

موقیت جغرافیایی و طبیعی شهرستان بجنورد

  شهرستان بجنورد، مرکز استان خراسان شمالی در مسیر شاهراه آسیایی به طول جغرافیایی 19 و 57 درجه و عرض جغرافیایی 28 و37 درجه از سمت شمال به جمهوری ترکمنستان، از شرق به شهرستان شیروان، از غرب به شهرستان مانه و سملقان و از جنوب به شهرستان جاجرم محدود است.این شهر بر روی دشتی نسبتا پهناور بین کوه های آلاداغ در جنوب و غرب و کوه های کپه داغ« بابا موسی» در شمال و شرق واقع شده است. وسعت این دشت حدود 100 کیلومتر مربع و ارتفاع آن از سطح دریا 1100متر می باشد. ( محمد حسین انصاری مود؛ سعید معصومی، در جستجوی هویت شهری بجنورد، 1389، ص 26.)

   سرسبزی  و فراوانی پوشش گیاهی در منطقه ی بجنورد یکی از دلایل عمده تمرکز جمعیت و گسترش شهر بجنورد از گذشته تا امروز است. در طول تاریخ تمام افرادی که از این منطقه دیدن نموده یا عبور کرده اند، به زیبایی های طبیعت سبز این خطه اعتراف کرده اند.

ژنرال مک گریگور انگلیسی ، در سفری که در سال 1384 ه . ق به بجنورد داشته است ، می نویسد:

     « دره ی بجنورد، اگر زیباترین دره ای نباشد که در  ایران دیده ام، یکی از زیباترین آن هاست، دشتی کوچک و قشنگ که روستا های سرسبزی آن را زینت کرده است. مزارع سبز و خرم آن را پوشانیده است. باغ ها و درختان این جا و آن جا منظره ای بدیع به آن داده و کوه ها به ابعاد و اشکال گوناگون آن را احاطه کرده اند.»  (  همان کتاب ، ص 34.)

   علی نقی حکیم الممالک نیز در سال 1286 ه.ق موقعیت کلی شهر بجنورد را چنین شرح می دهد: «  جلگه بجنورد، جلگه ای است مدور مستطیل، اطراف آن تمام کوه و در دامنه و وسط جلگه قرا و مزارع متعدد واقع است . به نحوی که این جلگه شباهتی تام به جلگه کلاردشت مازندران دارد.» ( علی نقی حکیم الممالک، روزنامه ی سفر  خراسان، 1356، ص 346.)